The boys are back in town!

Lieve lezers,

Het zal de meeste van jullie niet ontgaan zijn, maar wat vooraf onmogelijk werd geacht door velen is toch de waarheid geworden. Na 6,5 maand zijn we terug in het land en dat zonder enge ziektes, onderlinge ruzies of buitenlandse baby’s! Waar velen van te voren voorspelden dat we minstens blijvend letsel zouden oplopen en drie geweren op ons hoofd zouden krijgen bij verschillende overvallen, is alles wonderbaarlijk goed gegaan. Dat krijg je natuurlijk ook als je als twee wijze jongens/mannen op reis gaat en je enkel laat vervoeren in de duurste Peruaanse bussen met Wifi en in de beste Boliviaanse restaurants eet. De luxe die we onszelf in Zuid-Amerika aanmaten lijkt echter alweer mijlenver weg als we bedenken hoe we de laatste Australische weken hebben moeten zien te overleven met kampeersessies bij de Mc Donalds en voor een gratis douche bij de Shell langsgaan.  Toch was ook dit onvergetelijk en hoorde het er zeker bij in iets wat we nu met een gerust hart de reis van ons leven mogen noemen. In dit allerlaatste blog een zeer korte opsomming van de allerallerlaatste belevenissen (nog net geen mosterd na de maaltijd) en een persoonlijk dankwoord aan jullie, onze vrienden en familie met wie we al die maanden gelukkig een goed contact hebben kunnen houden en in wie we veel liefde en steun hebben gevonden.

Het laatste blog sloot af met de mededeling dat er een zeer geslaagde Koninginnedag was gevierd, een evenement waar inmiddels ook foto’s van online staan. Tijdens de laatste dagen in Australië hebben zich verder weinig noemenswaardige dingen meer voor gedaan, deze kenmerkten zich vooral met zwembadrandhangen en de backpack weer eens helemaal uit- en inpakken. Compleet uitgerust stapten we dan ook in het vliegtuig op weg naar het vierde en laatste continent van deze wereldreis en na een rustig vluchtje landden we twaalf uur later in Hongkong. Koen had hier vorig jaar al een paar dagen noodgedwongen gezeten nadat hij na een studiereis niet terug naar huis kon vliegen dankzij de wel bekende ‘aswolk’, maar voor Robbert was het allemaal vers en nieuw en hij vond in zijn trouwe metgezel een prima reisleider. Al op de tweede dag van ons verblijf hier hebben we een groot aantal toeristische attracties, must-see’s en andere bezienswaardigheden gezien en zelfs Koen’s favoriete pool- en biljartcafe in deze stad werd al snel gevonden en bleek op een steenworp afstand van ons hotel te zitten. De derde dag in Hongkong bestond wederom uit een dag vol toerisme met een bezoekje aan de Tian Tan Boeddha, volgens wikipedia de grootste zittende bronzen Boeddha in de open lucht. Deze 34 meter hoge Boeddha was inderdaad een bijzondere verschijning, helemaal door het gigantische hakenkruis dat op z’n borst prijkt… De weg naar deze Boeddha was op zich al indrukwekkend genoeg, want via een glazen gondel word je pas na tientallen minuten bovenop de berg waar het allemaal te doen is gebracht. Op onze laatste avond in Hongkong werden nog een laatste maal de bloemetjes buiten gezet door ons, want dit betekende ook meteen de laatste avond van onze wereldreis. De laatste dag zouden we namelijk rond middernacht terugvliegen en dus hadden we enkel nog een etmaal om nog een keer los te gaan, daarvan te herstellen en ook de laatste foto’s van Hongkong te schieten. Al deze doelen werden gelukkig gehaald en na een zeer geslaagde avond en veel te korte nacht werd de laatste dag van onze wereldreis nog een trip gemaakt met een van de steilste trams ter wereld om ons naar “The Peak” te vervoeren, een schitterend uitkijkpunt vanwaar je een mooi beeld hebt over deze zeer leefbare wereldstad.  Na een laatste avondmaal en een laatste backpackinspectie is vervolgens de gang naar het vliegveld ingezet, de laatste. Moe, voldaan maar vooral heel erg tevreden is nog dezelfde avond het vliegtuig gepakt en op de avond dat RKC Waalwijk dan toch echt kampioen werd, werden wij in alle rust naar Nederland gevlogen waar we in alle vroegte werden opgewacht door familie en vrienden. Een bizar, maar ook wel erg fijn gevoel!

Inmiddels zijn we weer een weekje in het land en begint het normale leven weer aan ons te trekken, want nadat we alle foto’s hebben laten zien aan de meesten en ook de sterkste verhalen die het blog om verschillende redenen niet hebben gehaald zijn uitgewisseld wordt het tijd om alle schulden af te lossen. De komende tijd zullen we beiden op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen binnen ons vakgebied, dus mocht er iemand nog behoefte hebben aan een chemisch ingenieur (Koen) of een schrijvend creatief (Robbert) kunnen jullie ons altijd bereiken! Rest ons nu niets anders dan iedereen nogmaals te bedanken voor alle steun, liefde en schitterende opmerkingen de afgelopen maanden. Hopelijk hebben jullie met dit blog ook een beetje kunnen meegenieten van onze reis. Dankzij jullie hebben wij er in ieder geval altijd zin in gehouden om ooit ook weer huiswaarts te keren!

Liefs, tot snel en houdoe!

Koen en Robbert