(Bijna) net als thuis

Op het moment dat je net als wij al weer ruim 2 maanden in den vreemde rondreist, krijg je op bepaalde momenten een verlangen naar huis. Voor de familiaire banden is er gelukkig Skype en het contact met vrienden verloopt prima via Facebook, maar bepaalde zaken kan je nu eenmaal niet via de digitale weg verkrijgen. Om die reden hebben we de afgelopen dagen dan ook maar eens lekker Nederlands gedaan. Zo hebben we bitterballen, oliebollen en hutspot op, hebben we een lekker potje gefietst, hebben we bier gedronken met een andere Waalwijker en met een Amsterdams klasgenootje van Robbert en hebben we lekker snobberig gegolft. Het was dus weer een prima weekje!

2011 is inmiddels in volle gang en Feyenoord heeft met de Zilveren Bal zelfs al de eerste prijs van het seizoen te pakken, maar toch blikken wij graag nog even kort terug op de afsluiting van 2010. Een week geleden zaten wij nog in de Peruaanse partystad Cuzco om bij te komen van de Inca Trail en om ons op te laden voor Oud&Nieuw. Het jaar werd door ons in de Hollandse stijl afgesloten, want op oudejaarsdag hebben we eerst een Nederlands eetcafeetje bezocht, om daar te genieten van zelfgemaakte bitterballen, een patatje oorlog en twee oliebollen met echte poedersuiker. Eenmaal teruggekomen in het hostel ging de plaatselijke poedersuiker alweer goed rond, maar zoals de meesten van jullie wel zouden verwachten hebben wij ieder aanbod hiervan uiteraard afgeslagen. Dit wil overigens niet zeggen dat wij nuchter aan het nieuwe jaar begonnen, want rond de klok van 0:00 stonden wij met een goed gevulde maag van ons ´liquid diner´ klaar op het beroemde Plaza de Armas. Daar aangekomen werd al snel duidelijk dat ze het in Peru iets minder nauw nemen met de veiligheidsvoorschriften voor vuurwerk. Waar wij met een groepje Nederlanders laf met onze sterretjes stonden te zwaaien, ging de plaatselijke bevolking helemaal los met afgebroken vuurpijlen en knalwerk van het niveautje handgranaat. Na een geïmproviseerde aftelling van 10 naar 0, want dat gebeurt hier niet centraal, hebben we getoast met de meegenomen champagne en onze veters gestrikt. In Cuzco is het namelijk traditie om het jaar te beginnen met het rennen van een rondje om het plein en cultuurliefhebbers als wij zijn wilden wij deze traditie natuurlijk niet boycotten. Wat ons echter niet was verteld, was dat ondertussen iedereen vrolijk doorgaat met het gooien van vuurwerk naar je. Om de legendarische run te voltooien hebben we dan ook menig kanonslag, voetzoeker en vuurpijl moeten ontwijken en de ronde met gevaar voor eigen leven uitgelopen. Ook in de kroegen ging het vervolgens vrolijk verder, want zelfs aan de bar stond je niet veilig. Menig kanonslag en vuurwerkmatje werd zonder verbazing binnen (!) afgestoken en het mag dan ook een wonder heten dat de schade de volgende ochtend slechts een kapotte schoen en wat lichte brandwondjes op de arm was.

Op de tweede dag van het nieuwe jaar was het tijd om na 5 weken het schitterende, maar ook knettergekke Peru te verlaten. Na een ochtendvlucht van slechts 55 minuten konden we onze backpacks neer laten komen in Bolivia, volgens velen het mooiste land van Zuid-Amerika. Met een goede kater van de voorgaande week, checkten we in bij het Loki partyhostel met de bedoeling om er eens een rustig dagje van te maken. Dit liep uiteraard anders, want op zondag heb je in La Paz de mogelijkheid om te genieten van ´Cholita Wrestling´, een Boliviaanse variant op worstelen. Kort gezegd is het een soort van hele slechte, maar hilarische variant van showworstelen waarbij de scheidsrechter meevecht, vrouwen in elkaar worden geslagen en het publiek met fruit, drank en popcorn mag gooien. Cholita´s Wrestling was misschien wel een van de meest bizarre dingen die we hebben gezien tot nu toe, check de foto´s voor het niveau! Ook erg bizar was de toevallige ontmoeting met wat Franse vrienden in ons hostel en slap als wij zijn lieten we ons toch weer overhalen om tot in de vroege uurtjes het nachtleven van La Paz in te duiken. Dit eiste ook duidelijk zijn tol, aangezien de volgende dag noodgedwongen op bed en de wc werd doorgebracht. Op dinsdag besloten we er toch maar eens uit te komen en lieten we ons bij het interne reisbureau informeren over de mogelijkheden van vermaak in La Paz. Ons oog viel uiteindelijk op een ontspannen middagje golf op de hoogste golfbaan ter wereld en zo kon het gebeuren dat we, zonder noodzaak van een GVB, negen adembenemende holes liepen tezamen met twee privé caddies. Niet heel erg goed voor ons dagbudget, maar wel een erg mooie ervaring!

Een andere erg mooie ervaring was het mountainbiken van ´The World´s Most Dangerous Road´, een moetje voor iedere toerist in Bolivia. Deze hobbelige zandweg is op zijn smalste punt slechts 3,2 meter breed, maar dat onthield de Boliviaanse bevolking er niet van om deze weg tot enkele jaren geleden als enige toegangsweg richting La Paz te gebruiken. Let hierbij wel op dat dit toen en nu een tweebaansweg was, check maar eens het volgende Top Gear filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=WXLxszv9eCM. Tegenwoordig wordt de weg vooral gebruikt door toeristen die de mogelijkheid hebben om van deze weg te mountainbiken en ondertussen te genieten van de mooiste uitzichten. Ondanks het feit dat er ook nu nog met enige regelmaat (dodelijke) ongelukken gebeuren en er zich nog steeds wat auto´s, busjes en vrachtwagens op de weg begeven, besloten wij deze kans natuurlijk niet te laten schieten. Iedere toerist loopt in La Paz namelijk rond met een t-shirt dat hij een ´Survivor´ is van de ´Dead Road´ en na ons rustige golfmiddagje werd het wel weer eens tijd om wat gevaar op te zoeken en onze ballen te tonen. Robbert zou Robbert echter niet zijn als hij niet al na 5 minuten over zijn stuur vloog en Bolivia zou Bolivia niet zijn als bij Koen niet de voorrem het begaf op volle snelheid in de afdaling, dus uiteraard gebeurden beide zaken. Aardig vermoeid en met een opengereten hand kwamen we na 3,5 uur afdalen eindelijk beneden en kregen we van onze leider het felbegeerde shirt uitgereikt. Een nieuwe overwinning op onszelf en onze inmiddels aangezwollen pensen!

De dagen erna bestonden vooral uit chillen, poolen, bier drinken en het zoeken naar douchegel. Dit laatste leek schijnbaar onmogelijk in La Paz, want pas na 3 dagen vonden we een klein marktkraampje op een lokale markt die Fa For Men Showergel voor ons in de aanbieding had. Op de donderdagavond hebben we er een meer dan geslaagde avond van gemaakt met een groepje Brabanders, waaronder een Waalwijker, en de vrijdagavond stond in het teken van uitgaan in wat de hipste clubs van Bolivia moet heten. Dit kon natuurlijk niet gebeuren op een lege maag, dus gelukkig vonden we ook hier in Bolivia weer een uitstekend Nederlands restaurant, waar we hebben mogen genieten van verse hutspot en een heerlijke gehaktbal met jus! Komende dinsdag verlaten we na 1,5 week La Paz en zullen we het zuiden van Bolivia gaan opzoeken, te beginnen met de zoutvlaktes van Uyuni. Alvast een goed weekend in Nederland toegewenst, wij trekken er hier nog eentje open op jullie!