Sportlife, Nightlife, Wildlife

De afgelopen dagen waren weer een mooie combinatie van genieten en afzien. Sportieve hoogtepunten werden afgewisseld met kansloze katers en wilde katten. Ondertussen is ook nog een grenswacht 'omgekocht' en hebben we een paar duizend kilometer afgelegd.

Bij het afsluiten van ons vorig blog zaten we net in Sucre, de meest Nederlandse stad van Bolivia. Met maar liefst vier Nederlandse cafe's was het moeilijk om onze landgenoten te missen, maar als we eerlijk zijn wil je dat ook helemaal niet na 3 maanden rondreizen. Met liefde, plezier en vaderlandsliefde zaten we dan ook dagelijks aan de heerlijke appelflappen, stroopwafels, pindakaas en drop bij onze vriendinnen van Flavour. Naast de 9 dagen van gezelligheid met een Nederlandse naamgenoot van Robbert stond Sucre vooral ook in het teken van sporten en uitgaan. Al twee dagen na aankomst hadden we genoeg Boliviaanse vrienden om ons heen verzameld om een voetbalpartij uit te zetten. Het was bij de aanname van de uitnodiging ons alleen even ontschoten dat het best zwaar voetballen is op a) zaterdag b) het heetst van de dag en c) 2700 meter hoogte. Gelukkig hebben we onder het toeziend oog van een Nederlands fotomodel het beste uit onszelf kunnen halen en is met enkele moves toch nog een redelijke indruk achterlaten van hoe de "mechanica naranja" werkt. De tweede sportieve move die we maakten in Sucre was een mountainbike tour door de bergen van Sucre. Hier kwamen we er nogmaals achter dat Koen de koning van de afdaling is, Robbert met zijn gestoemp toch vooral een klimmer is die een gooi kan doen naar de lokale bolletjestrui en dat fietsen in Bolivia nooit te vertrouwen zijn. Ondanks het boeken van de duurste company met naar verluidt de beste fietsen van de stad kon het nog steeds gebeuren dat Robbert halverwege de afdaling een los stuur in zijn handen had. Fijn...

Na anderhalve week Sucre is de gang naar Brazilië ingezet, die ons via een vlucht richting Santa Cruz en treinrit naar Quijaro tot de chaotische grens bij Corumba bracht. Daar aangekomen werd al snel duidelijk dat het een zware kluif zou worden. Na eerst twee uur te hebben gewacht voor onze Boliviaanse exitstempel maakten we kennis met de Braziliaanse gang van zaken, want na twee uur achteraan in de rij te hebben gewacht waren we nog geen meter verder. Gelukkig had de twee meter lange en drie meter brede en vloeiend Portugees sprekende gids achter ons er ook schoon genoeg van en besloot hij om succesvol verhaal te gaan halen bij de grenswacht. Wat er zich in dat kamertje precies heeft afgespeeld zullen we nooit weten, maar na een half uurtje stond zijn tourgroep van zes personen succesvol aan de andere kant van de grens en had hij onze ingang voor het gemak ook meteen geregeld. Het was heel zielig voor de mensen die al meer dan 24 uur stonden te wachten en hebben overnacht op de stoep voor het grenskantoor, maar wij vonden het wel erg chill!

Aangekomen in Corumba hebben we een driedaagse tour door de Pantanal geboekt om op zoek te gaan naar wat wildlife en zo de titel van dit blog te kunnen voltooien. De Pantanal is een gigantisch natuurgebied dat zich uitstrekt van Brazilië tot Paraguay en Bolivia en staat bekend als de beste plek van Zuid Amerika om wilde dieren te spotten. Een heel blog zou nog tekort doen aan alle natuurwonderen die we hier in drie dagen hebben gezien, maar gezien de (helaas...) teruglopende reacties (hint!) op dit blog zullen we het bondig samenvatten. In drie dagen tijd hebben we bijvoorbeeld ondermeer met piranha's gezwommen, op ze gevist, ze gevangen en ze dezelfde avond nog opgegeten. Daarnaast hebben we in een rivier vol krokodillen gezwommen hetgeen absoluut veilig is zolang je maar blijft bewegen. Voor Robbert dus ook geen probleem... De andere activiteiten bestonden uit apen, capibara's, slangen, wilde zwijnen, herten, vogels en papagaaien spotten en te voet op zoek gaan naar tapirs, reuzenotters, puma's en jaguars. In de avond had je de kans om in een hangmat te slapen, hetgeen Koen (de overalkunnenslaper) graag aannam. Gezien de combinatie van lengte, gewicht, beweeglijkheid en onhandigheid besloot Robbert toch maar op een matje op de grond te slapen. Hierbij moest wel op de koop toe worden genomen dat je op dezelfde hoogte sliep als de rondsluipende cobra's, spinnen, kikkers en kakkerlakken. Drie dagen en duizend muggenbeten later (waaronder tientallen op de billen) is de gang richting de Braziliaanse kust van Rio de Janeiro ingezet. De komende dagen zullen we na een anderhalve maand durende inlandse oversteek dwars door Peru, Bolivia en Brazilië dus eindelijk weer kunnen genieten van zon, zee en strand. Op dit moment zitten we nog in Sao Paula, maar na het weekend wordt de rit in gezet richting Ilha Grande (google afbeeldingen tip!). Hoe is het weer daar ;)?