De tweede helft

De kop is er ruimschoots af en inmiddels zitten we met onze wereldreis alweer ver over de helft van de trip. Helaas is ons geld ook al lang over die begrote helft heen, maar daar krijg je gelukkig wel een hoop mooie dingen en belevenissen voor terug! Ook de afgelopen tien dagen was het weer genieten op parelwitte stranden, op gezellige homofeesten en met voetbal, bier en Tietê...

Na het natuurschoon van de Pantanal zijn we afgereisd naar São Paulo, met 19 miljoen inwoners de grootste stad van het continent. De Lonely Planet beschrijft deze metropool als een monster en vele medereizigers hebben ons afgeraden om deze stad te bezoeken. Eigenwijs als wij zijn hebben we ons natuurlijk niet laten weerhouden en hebben we er eigenlijk gewoon drie hele leuke dagen beleefd. De stad is gigantisch maar wanneer je de leukste (en duurste...) wijken opzoekt kan je hier met een gerust hart ronddwalen en genieten van de levendige creatieve sector aldaar. Daarnaast hadden we een erg gezellig hostel waar we met wat plaatselijke muzikanten hebben rondgehangen. Wat echter wel een monster is in São Paulo is de supportersschare van Corinthias. Op zoek naar een glimp van jeugdhelden als Roberto Carlos en de inmiddels gestopte Ronaldo (Luiz Nazario de Lima) was ons plan om hen namens eerstgenoemde club in actie te zien tegen het locale Palmeiras. Bij ons hostel werd dit bezoek echter al ten sterkste afgeraden en werd ons een krant onder de neus gedrukt waar tientallen Corinthias hooligans met ijzeren staven de politie te lijf gingen. Gewend aan de levendige hooliganscene van RKC waren we hierdoor echter nog niet afgeschrikt. Ook het bericht op FIFA.com dat deze wedstrijd als een van de grootste clashes in de wereld gezien mag worden weerhield ons niet van een gang naar het stadion op de dag voor de wedstrijd. Daar werd het ons echter ook zo sterk afgeraden om te gaan en weigerde de kaartverkoper ons zo ongeveer om ons de gewenste twee kaartjes te verkopen. Verstandige jongens als wij zijn was dit het moment waarop we maar eens bij onszelf te  rade gingen of dit nog wel leuk was. Gelukkig was er op dezelfde avond nog een prima alternatief want de kaartverkoper kwam opeens met kaartjes aanzetten voor Santos - Santo Andre. Op deze manier hebben we alsnog kunnen genieten van Braziliaans sambavoetbal en de erg aanstekelijke samba op de tribunes waar duizenden supporters 90 minuten lang hebben gedanst en gezongen. Daar kunnen nog een hoop Waalwijkse en Amsterdamse clubs iets van leren...

De volgende stop was, via een flinke omweg overigens en vanaf station Tietê, het paradijselijke Ilha Grande. Van te voren waren we al door menig reiziger gewaarschuwd dat je hier altijd langer dan gepland zou willen blijven en bij ons wat dat ook niet anders. Ilha Grande is werkelijk waar een van de mooiste plekken op aarde, in ieder geval een van de mooiste plekken waar wij zijn geweest! Het parelwitte strand van Lopes Mendes is uitgeroepen tot het mooiste strand van Brazilië en dat kunnen wij dan ook enkel beamen. Het was dat er geen pinautomaat op het eiland aanwezig was en dat we nog een vlucht richting Nieuw-Zeeland moeten halen aan het eind van deze maand, maar anders zou je hier zo nog een paar weken kunnen blijven hangen. Beetje aapjes kijken, onder watervallen staan, schaken bij zonsondergang en heerlijke verse vis eten. Enig persoonlijk leed deed zich helaas ook voor nadat we na een mooie wandeling van 2,5 uur beiden pijnlijk verbrand waren. Daarnaast is Robbert, dankzij de combinatie van 3,5 maand genieten zonder te sporten en zijn voorliefde voor het dragen van kledij op half twaalf, uit zijn laatste korte broek gescheurd.

Na vier dagen hebben we de rust van Ilha Grande verruild voor de hectiek van een weekendje Rio de Janeiro. Binnen een dag waren we al verliefd geworden op deze stad, waarvan alles wat gezegd wordt waar is. Zo worden inderdaad veel te grote billen en borsten in veel te kleine bikini's gepropt en dansen ze op straat nog de samba. Dit laatste kwam ook vooral doordat we op een pre-carnaval feest belandden ergens in een klein stadsparkje in de buurt van ons hostel. Een hostel waar overigens met weinig goede herinneringen aan wordt teruggedacht door ons, want zo mooi als de stad, haar inwoners en de stranden zijn, zo goor was dit hostel. Met ruim €18,- per nacht was dit hostel niet alleen ons duurste, dankzij de mega kakkerlakkken in de keuken was het ook veruit het goorste hostel so far. We willen graag geld besparen, bijvoorbeeld door zelf te koken maar dit hostel leende zich daar absoluut niet voor. Ook een gebruikt condoom dat op een spijkertje aan de muur van de slaapzaal hing en de bloedvlekken op het 'schoongewassen' beddengoed droegen een steentje bij aan de ranzigheid van dit hostel. Voor het laatste probleem werd echter een gebruikt tafelkleed als oplossing geboden, alle andere dekens en matrashoezen lagen namelijk bij de wasserette...
Gelukkig bood Rio nog genoeg vermaak om zo min mogelijk in dit hostel te hoeven vertoeven en hebben we op de eerste dag al een heerlijk toeristische maar erg indrukwekkende rondrit door de stad gemaakt. In vier uur tijd hebben we de trappen van Selaron beklommen, de favela's van een veilige afstand bekeken en het beroemde Jezusbeeld aanschouwd, vanwaar we ook een schitterend uitzicht over de stad hadden. De avond bracht ons een groots openlucht festival in het levendige Lapa. Lapa is een gezellig uitgaansgebied dat nog het meest weg heeft van een gigantisch Stratumseind of een Amsterdamse Koninginnedag met overal barretjes, kroegen en clubs. Afgekomen op de housedeunen door de speakers besloten we kaartjes te halen voor dit open air festival dat tot 7:00 in de ochtend zou duren. Binnengekomen viel ons echter pas op dat er wel erg veel mannen en vrouwen met hetzelfde geslacht stonden te zoenen en enig navraag leerde ons dan ook al snel dat we op een gayfriendly festival beland waren. Nu had Robbert de avond ervoor al een geïnteresseerde man moeten afwijzen, tot hilariteit van Koen, maar deze avond was het voor ons beiden goed raak. Zelfs als liberale Nederlanders was het toch even wennen aan het overschot aan mannen, die meerdere malen vroegen of we misschien ook niet een beetje bi waren en of we toch echt niet een avondje niet straight wilden zijn. Toen Robbert via een smoes ook nog op het podium belandde werden we helemaal als hoofdprijzen voor de locale scène bestempeld. Al met al is het wel een van de beste uitgaansavonden tot nu toe geworden, want een feestje wisten ze er ook na alle afwijzingen gelukkig nog steeds van te maken. Moe gedanst en zonder mannelijk gezelschap ploften we om 7:30 weer netjes in ons bedje, om nog geen 3 uur later de rest van de kater uit te slapen op het strand. Als laatste blogitem voor deze keer nog een kleine ode aan dit strand. Het strand in de wijk Ipanema, naast het beroemdere maar veel criminelere en viezere Copacobana, is namelijk een schitterende compositie van een blauwe zee met hoge golven, wit zand en bruin gebrande  bezoekers. Wat echter het leukst is van dit strand is dat iedereen de zon middels een luid applaus bedankt bij iedere zonsondergang! Met een biertje in de hand en de voetjes in het witte zand hebben we dit dan ook meerdere malen gedaan.

Vanuit Rio is de gang via een 27 uur durende busreis weer ingezet richting het zuiden waar we via de beroemde Iguazu watervallen en Uruguay ons langzaam aan moeten gaan spoeden naar Buenos Aires. Op 28 februari zullen we daar namelijk een vlucht moeten gaan pakken naar Nieuw Zeeland, op naar deel 2 van onze reis!