In de voetsporen van Joran

Afgelopen week werd Nederland in negatieve zin verrast met de berichten over Nederlandse doden bij een busongeluk. Op het moment dat het ontbijtnieuws op RTL4 ermee opende zaten wij echter in een dronken en zeer gelukkige toestand in de bar van ons beachresort, Mancora. Uiteraard waren wij erg gevleid met alle bezorgde berichten, maar als we jullie met een ding gerust kunnen stellen: zo luxe en veilig als de bussen hier zijn, zo zie je het nergens meer! Qua vervoer hoeven jullie je dan ook absoluut geen zorgen te maken om ons. Wij laten ons hier enkel vervoeren door bussen met stewardessen, wifi, privéfilms en bedden. Van alle andere streken die we hier uithalen zijn er ook maar bar weinig gevaarlijk of verboden. Wij genieten hier vooral van het leven, het reizen en de vrijheid. Ook afgelopen week was weer heerlijk waarin we ondermeer in de voetsporen van Joran zijn getreden, we ontzettend veel botten en doodshoofden hebben gezien en een fantastisch aanbod van een FC Twente scout helaas hebben moeten afslaan.


De week begon als vertrouwd aan het eind van de vorige en dus zaten wij vorig weekend nog lekker bruin gebrand aan de Peruaanse noordkust van Mancora. Een hostel was het nauwelijks te noemen, want met een groot zwembad, een balkon met zeezicht en een eigen privékamer met badkamer deed het Loki del Mar hostel niets onder voor een luxe 5 sterrenoord aan de Adriatische kust. Met als enig verschil dat wij slechts 4 euro per persoon, per nacht hoefden te betalen. Na 5 dagen aan het zwembad liggen, in de zee duiken en aan de bar hangen werd het echter ook weer tijd om door te gaan. Daarom besloten we om drie Amerikaanse vrienden te bezoeken die zich op dat moment in Huanchaco bevonden, een kustplaatsje dat halverwege Mancora en onze weekendbestemming Lima ligt. Huanchaco staat bekend als een goed surfoord en dus mocht ook hier de zwemshort weer uit de backpack worden gehaald. De grootste lol hebben we echter niet buiten ons hostel, maar in ons hostel gehad. Ondanks dat we slechts 1 nachtje in Huanchaco verbleven hebben we ons kostelijk vermaakt met de totaal krankzinnige Schotse eigenaar van het hostel die ons de hele avond heeft vermaakt met verhalen over marihuana pijpjes, Peruaanse politieagenten en Nijmegen.


Op de tweede en laatste dag in Huanchaco zijn we samen met de drie Amerikanen afgereisd naar de verschillende piramides, museums en tempels die in de omgeving te vinden waren. Sommige archeologische stukken waren erg indrukwekkend, maar ons bekroop ook het gevoel dat sommige ´kunstwerken´wel erg werden opgehemeld om maar vooral het toerisme in leven te houden. Toen we 7 uur na vertrek van onze archeologische tour weer thuis waren, hadden we dan ook wel het gevoel alles hier gezien te hebben en konden we met een gerust hart in onze superbus stappen. De 12 uur durende reis van Huanchaco naar Lima vloog werkelijk voorbij in de spiksplinternieuwe bus die werkelijk van alle gemakken was voorzien. De tourbus van een gemiddelde rapper zal minder luxe bevatten!


We kwamen vrijdagochtend dan ook heerlijk uitgerust in Lima aan, waar ons nog 1 laatste dag en avond met de Amerikanen te wachten stond. Op deze vrijdag hebben we met zijn vijfjes onze wijk Miraflores ontdekt, een vrij modern deel van Lima dat ook nog eens aan de zee grenst. In de middag zaten we dan ook weer voor de tiende dag op rij aan de Peruaanse kust te lunchen. In de avond hebben we vervolgens een gokje gewaagd in het meest beroemde casino van Lima, het casino waar onze landgenoot Joran van der Sloot voor het laatst van zijn vrijheid genoot. Dat Nederland lang niet alleen meer bekend staat om Johan Cruijff en Marco van Basten werd ons ook vrij duidelijk tijdens het uitgaan. De naam Joran viel veelvuldig zodra de lokale bevolking er achterkwam dat wij twee Nederlandsers waren en vriendinnen verloren elkaar niet uit het oog, bang dat ook zij slachtoffer zouden worden van de Nederlandse moordlust. Op het moment dat je met zulke ogen wordt aangekeken is het dan ook fijn als je de volgende dag toevalligerwijs een medelander tegenkomt in de naast ons hostel gelegen Starbucks. Het betrof hier een voetbalscout van FC Twente die ons direct uitnodigde om volgend weekend met hem mee te gaan naar de kampioenswedstrijd van Peru, een Zuid-Amerikaans voetbalfestijn dat zijn weerga niet zou kennen. Helaas hebben wij dit aanbod, vanwege onze eigen reisagenda, moeten afslaan.


Het weekend in Lima is afgesloten met een tour door het oude centrum van Lima en een rondleiding door de surrealistische catacombes van de basiliek van San Fransisco, waar meer dan 25.000 skeletten lagen opgestapeld. Sommige putten die we te zijn kregen waren ruim 14 meter diep en lagen volledig gevuld met botten, schouderkommen en doodshoofden. De hitsingle ¨ik krijg een heel apart gevoel van binnen¨van Corry Konings kwam dan ook met enige regelmaat bij ons op, waarbij de oorspronkelijke tekst verder niet in acht werd genomen. Het weekend is door ons afgesloten met een bezoekje aan het Parque de la Reserva, een wonderschoon fonteinenpark in het hart van Lima dat ondermeer de hoogste fontein (80m!) ter wereld herbergt. Het was die ene euro entree zeker waard!
Tot zo ver deze week, volgende week lezen jullie weer alles over ons bezoek aan de oase van Huacachina, de vulkanen van Arequipa en al het andere dat onverwachts op ons pad zal liggen. Rest nu slechts een huishoudelijke mededeling, Robbert is de komende maanden te bereiken via +31655541212 aangezien mijn andere telefoon met simkaart is gejat. 


Hasta luego!